Het Vervloekte Graf Van Carl Pruitt
Dit verhaal begon in de zomer van 1938 in de Amerikaanse staat Kentucky. Carl Pruitt kwam op een namiddag na zijn werk thuis. Hij had verwacht dat zijn vrouw in de keuken zou zijn. Toen zijn vrouw niet in de keuken was ging hij naar boven, hij vond zijn vrouw in hun bed met een andere man. In alle woede pakte hij een ijzeren ketting en verstikte hij zijn vrouw tot ze stierf. De andere man was weg gerend. Toen Carl tot het besef kwam wat hij gedaan had en pleegde zelfmoord.
Maar dit verhaal is verre van klaar...
Carl en zijn vrouw werden op twee verschillende begraafplaatsen begraven op vraag van de families. Bezoekers van het graf van Carl begonnen verkleurde cirkels op de grafzerk te zien. De cirkels op de grafzerk gaven het de vorm van een ketting die aan de grafzerk hing. Het fenomeen begon de aandacht te trekken van de bevolking. Toen een jongen genaamd James Collins en zijn vrienden het graf kwamen bezoeken, begonnen de jongeren stenen naar de zerk te gooien. Wanneer James naar huis fietste had hij een incident dat er voor zorgde dat hij door zijn eigen fietsketting gestikt werd.
De moeder van James Collins was helemaal kapot van het feit dat haar zoon op zou een verschrikkelijke manier gestorven was. Ze beweerde dat haar zoon's dood iets te maken had met het graf van Carl Pruitt dus vernietigde ze het graf met een zware bijl.
Toen mevrouw Collins de volgende dag haar laken aan de waslijn aan het hangen was, kwam de waslijn los en werd ze hierdoor gestikt en stierf ze ter plekke. Het graf dat ze beweerde vernietigd te hebben was nog volledig intact. Het vreemde hier aan is dat een onderzoek door de politie uit wees dat er wel degelijk steendeeltjes van het graf op de bijl te vinden waren.
Daarna begonnen er vreemde dingen gebeurtenissen rondom het graf alleen nog maar vreemder te worden....
Het volgende slachtoffer was een landbouwer die met zijn rijtuig langs het kerkhof reed. Door een of andere domme rede besloot de boer met zijn pistool naar de grafzerk van Carl Pruitt te schieten.
Door het geluid van het pistool werden de paarden bang en begonnen ze sneller te gaan lopen, de familie van de boer sprong uit het rijtuig maar de boer zelf bleef zitten. Uiteindelijk werd hij van het rijtuig gegooid. De leiband van de paarden wrong zich om zijn nek en hierdoor werd hij zoals de slachtoffers voor hem gestikt. Zijn dode lichaam werd honderden meters met het rijtuig meegesleurd.
Na dat tragische incident waren twee politieagenten er van overtuigd dat er geen vloek bestond. De agenten trokken foto's in de buurt van Carl Pruitt's graf. Toen ze weg reden werden ze achtervolgd door een fel wit licht, ze probeerden van het licht te ontspannen door veel sneller te rijden. Hierdoor slipten ze van de weg af en kwamen terecht in een zwaar verkeersongeval. De agent in de passagiersstoel werd uit de wagen gekatapulteerd en overleefde de crash. Zijn partner had veel minder geluk en werd uiteindelijk gestikt en stierf ter plekke.
Mensen vermeden het kerkhof omdat ze schrik hadden dat ze zouden sterven door de vloek. Maar in 1940 besloot een man dat het genoeg was en ging met een sloophamer naar het kerkhof en sloeg de grafzerk van Carl Pruitt aan stukken. De mensen buiten het kerkhof konden zelfs het geluid van de sloophamer horen. Maar opeens werd het geluid van de sloophamer vervangen door een bloedstollende schreeuw.De mensen van het dorp gingen op onderzoek uit en vonden het lijk van de man aan de ingang van het kerkhof. De man was schreeuwend weggerend naar de ingang en door een of andere rede werd hij gestikt door de ketting die aan de poort van het kerkhof hing....
Na dit incident werd het kerkhof vernietigd en alle graven werden verplaatst naar andere kerkhoven inclusief het graf van Carl Pruitt...
Het klinkt misschien onwaarschijnlijk maar dit is een echt verhaal. Zou het echt gaan om een vloek of zou er een seriemoordenaar aan het werk zijn geweest. Tot de dag van vandaag blijft het een raadsel en het is niet bekend waar het geaf van Carl Pruitt naartoe werd verplaatst. We zullen het wellicht nooit te weten komen.....
